Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Για την «Ημέρα της Γυναίκας», ένας μικρός φόρος τιμής: το ποίημα “Ονόματα” της Wendy Cope. 8 di Marzo; poesia omaggio a tutte le donne del mondo! The poem “Names” (by Wendy Cope).; as “tribute to the courage of an ordinary woman”

[ Πρωθύστερο σχόλιο:

Καθόλου ...επαγγελματικό εκ μέρους μου:

Την τελευταία φορά που το διάβαζα στην τάξι, προηγούμενο μάθημα Λογοτεχνίας Β΄ Λυκείου, πόσο με συγκίνησε! Εκείνα τα ατελείωτα 4-5΄΄ στους δύο τελευταίους στίχους που υγράνθηκαν τα μάτια μου κι έχασα την φωνή μου…]

 

“Ονόματα”


Ελίζα ήταν τ’ όνομά της μόνο για λίγες εβδομάδες

τότε που ήταν μωρό.

Ελίζα, Λίλη. Σύντομα της το άλλαξαν σε Λιλ.

Κατόπιν, στο φούρνο που δούλευε, έγινε η δεσποινίς Στιούαρτ

και ύστερα «αγάπη μου» «λατρεία μου», μητέρα.

Στα τριάντα της που χήρεψε ξαναγύρισε στη δουλειά

ως κυρία Χαντ. Εντωμεταξύ η κόρη της μεγάλωσε,

παντρεύτηκε και γέννησε ένα παιδί.

Τώρα πια ήταν η γιαγιά.

«Όλοι με φωνάζουν γιαγιά» έλεγε στους πελάτες.

Και πράγματι έτσι τη φώναζαν οι φίλοι, οι καταστηματάρχες

της γειτονιάς και ο γιατρός της.

Στο θάλαμο γερόντων στο νοσοκομείο

συνήθιζαν να φωνάζουν τους ασθενείς με τα μικρά τους ονόματα.

Τους είπαμε: «Λιλ» ή «Γιαγιά».

Αλλά κανένα από αυτά τα ονόματα

δεν ήταν στο φάκελό της.

Κι έτσι σ’ αυτές τις τελευταίες μέρες της, της πίκρας και της ανημποριάς,

ξανάγινε για μια και τελευταία φορά η Ελίζα.


Wendy Cope

(Η μετάφρασι ως έχει στο βιβλίο της Β' Λυκείου "Έκθεση-Έκφραση Β Τεύχος" σ. 75)

.........................................................................

 

Είχα 10 χρόνια να κάνω ανάρτησι στο ιστολόγιο για την «Γιορτή της Γυναίκας»! Τότε ήταν Σάββατο (8 Μαρτίου 2014). Σήμερα Παρασκευή, το είχα υπ’ όψιν μου, αλλά όλη μέρα δεν πρόλαβα. Κι ας είχα αποφασίσει εγκαίρως για το θέμα...

Ξένος, είπα, ο εορτασμός ξένο και το επιλεγμένο ποίημα. Της Αγγλίδας ποιήτριας Wendy Cope.

Αργά, το βράδυ βρήκα και το πρωτότυπο. Μια άλλη ιστοσελίδα αγγλιστί σχολίασε:

 “...The poem is an understated tribute to the courage of an ordinary woman...” 

 

 

NAMES

 

She was Eliza for a few weeks
when she was a baby –
Eliza Lily. Soon it changed to Lil.
Later she was Miss Steward in the baker’s shop
And then ‘my love’, ‘my darling’, Mother.
Widowed at thirty, she went back to work
As Mrs Hand. Her daughter grew up,
Married and gave birth.
Now she was Nanna. ‘Everybody
Calls me Nanna,’ she would say to visitors.
And so they did – friends, tradesmen, the doctor.
In the geriatric ward
They used the patients’ Christian names.
‘Lil,’ we said, ‘or Nanna,’
But it wasn’t in her file
And for those last bewildered weeks
She was Eliza once again.

 

Wendy Cope

(“Serious Concerns”, Faber and Faber 1992)

 

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024

Ένα "post" μετά την ευαισθησία του Facebook και à propos η δυστοπία των Big Data.

 

ΜΕΤΑ μου λένε γιατί δεν ανεβάζω στο Φατσόβιβλο, σόρρυ ήθελα να πώ στο Meta, τις αναρτήσεις του Νέου Παλαμήδη, ή γιατί δέν μπαίνω πια τόσο συχνά στο FB και εν γένει στα social. Τί λέμε στα παιδιά; Το παραμυθάκι με την ελεύθερη περιδιάβασι στο πλανητικό διαδικτυακό χωριό, την απρόσκοπτη πρόσβασι στον κόσμο της πληροφορίας κλπ. Για τον ...Λύκο της Λογοκρισίας ή τον Δράκο του επιστημονικού Χαφιεδισμού στην εποχή μας κάτι; Με τόσες Μασκοφορίες τελευταία χρόνια, έγινε η παρενδυσία μόδα. Και όχι μόνο στον εικονικό κόσμο ή στο περιθώριο. Τώρα τον οργουελικό καιρό του Μεγάλου Αδελφού και του δικαιωματισμού, με fake δημοκρατικές διαδικασίες η παρακολούθησι και η λογοκρισία θα πάρουν σκήπτρα αυτοκρατορικά.

 

Συνάνθρωποι, ή θα πηδήξουμε έξω απο τις σελίδες αυτών των νέων “Βίβλων” όσο ακόμη υπάρχει (;) καιρός, ή αλλιώς δεν θα υπάρχουμε ως ανθρωπότητα αύριο. Μας το λένε ανερυθρίαστα οι ψευδοπροφήτες τους με τα ...μεγάλα τους τα data.


Παρένθεσι: “
Τα Μεγάλα Δεδομένα σε παρακολουθούν” είναι ο τίτλος διασκευασμένου αποσπάσματος από το βιβλίο του
Yuval Noah Harari «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνa» της φωτογραφίας, το οποίο αποτελεί Κριτήριο Αξιολόγησης στην Τράπεζα Θεμάτων της Β’ Λυκείου.

Τα ρηθέντα υπο του Προφήτου της νεοθρησκείας του “Δεδομενισμού” (ΣΣ Μεταφράζω αυθαίρετα τοDataismτου προβεβλημένου Harari , άθεου - κατα δήλωσί του- συγγραφέα και του Homo Deus )

Η αποκωδικοποίηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις θα οδηγήσει σε χειραγώγηση και προπαγάνδα ακριβείας.

Οι άνθρωποι είτε ακούσια είτε εκούσια θα εκχωρήσουν εξουσία στους αλγορίθμους.

κττ, προετοιμάζοντάς μας συγκλίνουν στο δυστοπικό δίδαγμα:

Συντομώτατα θα γίνουν όλα και, [SOS!], θα γίνουμε όλοι meta

 


 ....................................................

 

Υστερόγραφα δεν μπορώ παρα να επιδοκιμάσω την επιλογή του τραγουδιού “ΤΟ ΔΙΧΤΥ” του Γκάτσου, ως συνημμένου λογοτεχνικού κειμένου στο προαναφερθέν απόσπασμα του Χαράρι στο κριτήριο αξιολόγησης :

 

 ΤΟ ΔΙΧΤΥ

 

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή

μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι,

έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί

γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ.

 

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς

κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει,

μονάχος βρες την άκρη της κλωστής

κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.

 

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά

που ‘ναι γραμμένα σ’ εφτασφράγιστο κιτάπι,

άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά

κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη.

 

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς

κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει,

μονάχος βρες την άκρη της κλωστής

κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.

Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ


Κυριακή 3 Μαρτίου 2024

"Σήμερα έχουμε ανάγκη πολλής προσευχής!": το κήρυγμα για την Κυριακή του Ασώτου και οι αιχμηρές αναφορές στην επικαιρότητα του Αρχιμ. Σεραφείμ Δημητρίου.


 "...Αύριο μπορεί κανένας μας να μην ζή, αλλά σήμερα έχουμε ανάγκη πολλής προσευχής!". 

Είναι τα καταληκτικά λόγια του σημερινού κηρύγματος του Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ Δημητρίου στον Ναό όπου ιερουργεί, αλλά όλο το κήρυγμα (νομίζω πως αξίζει οι εθνικά, πολιτικά και εκκλησιαστικά ευαισθητοποιημένοι επισκέπτες μας να το παρακολουθήσουν απο την αρχή) μοιάζει κάπως με λόγο που θυμίζει εποχές Τριών Ιεραρχών, κάτι απο Ι. Χρυσόστομο και Γρηγόριο Θεολόγο, όταν οι Πατέρες της Εκκλησίας και διαπρήσιοι αυτοί ρήτορες του τρομερού 4ου μ.Χ. αιώνα, τολμούσαν να τα βάλουν με την τότε κρατική (βλ. αυτοκρατορική) εξουσία! 

...Αντέχετε σαράντα λεπτά;

(Πώς το λένε κάποιοι; "Δείτε το πρίν το κατεβάσουν")  ;)

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Αρχιμ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (03.03.24)

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

Αμερικανός στρατιώτης αυτοπυρπολήθηκε στην Ουάσιγκτον (διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο στην Γάζα). Un soldato americano si è dato fuoco a Washington (per protestare contro la guerra a Gaza).


 

Ο ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας …



ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ (1917 - 1981) 

 

 

[(Πρωθύστερη) Σ.Σ. :  Για να δούμε, όχι πόσοι φιλόλογοι θα τολμήσουν να αναφερθούν σε ένα τέτοιο περιστατικό που απο μόνο του θα αναβάπτιζε το ποίημα του Σινόπουλου (είναι στο βιβλίο της Ν.Ε. Λογοτεχνίας της Γ΄ Λυκείου και συχνά επιλέξιμο) στα νάματα της πιο σκληρής επικαιρότητας, αλλά πόσα κανάλια και ΜΜΕ στην χώρα μας θα τολμήσουν να αναφέρουν και να σχολιάσουν κατάλληλα την είδησι.]

 ...................................................................................


Το συγκλονιστικό περιστατικό έλαβε χώρα χθές Κυριακή βράδυ στην Ουάσιγκτον, η είδησι είναι σημερινή.

Την μεταφράζω απο τα ιταλικά όπως έχει στην ιστοσελίδα απο όπου την αλίευσα:

«Ένας Αμερικανός στρατιώτης αυτοπυρπολήθηκε έξω από την ισραηλινή πρεσβεία στην Ουάσινγκτον φωνάζοντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Η διαμαρτυρία κατά της «γενοκτονίας των Παλαιστινίων» στη Γάζα μεταδόθηκε ζωντανά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Aaron Bushnell πέθανε από τα εγκαύματα του.

Πέθανε ο Αμερικανός στρατιώτης που αυτοπυρπολήθηκε την Κυριακή έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ  στην Ουάσιγκτον, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στη Γάζα.

 Ο Aaron Bushnell, 25 ετών, ντυμένος με την στολή της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έφτασε στην Πρεσβεία 13:00 τοπική ώρα (7 μ.μ. στην Ιταλία), βιντεοσκοπώντας ολόκληρη τη διαμαρτυρία του (μέχρι την τελική της έκβασι) με το κινητό του τηλέφωνο στην κοινωνική πλατφόρμα Twitch, η οποία στη συνέχεια αφαίρεσε το σχετικό βίντεο.

 Στις εικόνες, που αναδημοσιεύτηκαν από αρκετούς χρήστες στο X, λογοκρίνοντας τις πιο σκληρές, ο Μπουσνέλ μιλάει στην κάμερα του κινητού περπατώντας με ένα δοχείο στο ένα  χέρι …»

 

 [Βλ. και εδώ]