Μαθαίνοντας Αγγλικά (Αμερικής;) άνευ διδασκάλου. Υλικό περί “γενοκτονίας” Α΄. Imparando Inglese (Americano) senza insegnante e senza commenti. I. “Genocidio”? In the search of the lost (meaning and) truth: I. "genocide"...

 “Γενοκτονία” ή Γενοκτονία ;

Προφορικό υλικό αμετάφραστο.

Οπτικό εν μέρει λογοκριμένο.

Αμφότερα ασχολίαστα προς ώρας...

....................................................... 

THE VIDEO ... (DOUBLE DOWN NEWS) 

Και του χρόνου στην Πόλι! Και ξανά το αγγλόφωνο τραγούδι (των H.E.R.R.). Για την Άλωσι. Per la ricorrenza (572 anni) della Caduta di Costantinopoli: Di nuovo il brano del gruppo H.E.R.R.

 Ψάχνοντας στο αρχείο των αναρτήσεων του ιστολογίου, πρόσεξα πως σε σχετικήμε την Επέτειο της Αλώσεως ανάρτησι,προ δεκαετίας, το καλλιτεχνικό/μουσικό συμπλήρωμα του κειμένου (μία σύνθεσι ξενόγλωσσου συγκροτήματος) αλιευμένο απο το YouTube είχε διαγραφεί. Καλή δικαιολογία για να περιορίσω την αναφορά μου στην εφετινή 572η επέτειο της αποφράδας 29ης Μαίου 1453 σε κάτι ήδη γνωστό και ειπωμένο. Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας, που λένε, να βρώ σε άλλη “έκδοσι” και να ξαναβάλω το συμπαθητικό τραγούδι-οπτικοποιημένο βίντεο των άγνωστων αγγλόφωνων Ευρω-ροκάδων. Τέλος, για τους αγγλικούς στίχους του κομματιού σας παραπέμπω πίσω στην παλιά ανάρτησι.

Άλλη φορά (συν Θεώ) άλλα!

 

[Όσο για την ευχή που προτάσσεται στον τίτλο του εφετινού post, είναι, έτσι, για ξορκίσουμε το δυστοπικό παρόν!]

 

........................................

H.E.R.R. ~ The Fall Of Constantinople

 

1453

 

“Δέλεαρ” ποίημα του Αλεξ. Σελλενίδη (νέα "βαριάντα" και ετεροχρονισμένο καλωσόρισμα στην Άνοιξι). Una vecchia poesia -in variazione nuova- di Al. Sellenidis (dando un benvenuto tardivo alla primavera).

 Σαν καλωσόρισμα στην Άνοιξι, δημοσιεύουμε ένα παλιό (απο 10ετίας) ποίημα του διαχειριστή. Το ποίημα σε πρώιμη μορφή δημοσιεύτηκε παλαιότερα στο Ιστολόγιο. Σήμερα παρουσιάζεται μια νεότερη (ίσως πιο "λεξιλαγνική" - ή σωστότερα: λεξιλάγνα) παραλλαγή του...

ΔΕΛΕΑΡ

Κι αν δέν το λένε άραγε στα όρη τα λιοπύρια;

Με τα χελιδονίσματα ανοίγουν τα μπουμπούκια

Πολύχρωμα στέλνουν φιλιά

Κι είναι και χίλια μύρια!

Μετά το ξί της Άνοιξης στου νέκταρος το έαρ

Των κοριτσιών τ’ ανάγλυφα τα πόδια μεγαλώνουν,

Ουχ ήττον τε και το αυτόν με τα αβρά τα χέρια τους

Ή τα λευκά τους στήθη!

Μυρώνει ο Μαγιούνης μ’ ασπασμούς τις φεγγαρολουσμένες

Ο Ιούλης με τον Σάτυρο αλλάζουνε σουραύλια

Εν τέλει και ο Αύγουστος θα στήσει φρυκτωρίες.

Κατάφωρα και αείποτε ο Έρως μές στο θέρος

Το ενδιαφέρον των ανδρών

Διαστέλλει μές στις κόρες!

Αλ. ΣΕΛΛΕΝΙΔΗΣ (2015-2024)

Ένα (άγνωστο) ποίημα για τον Άγιο Κωνσταντίνο. Una poesia (di poeta sconosciuto) sul Santo Costantino .

Φτάνει πια με τον ...Σελλενίδη!

Ένα ανυπόγραφο, αλλά ωραίο ποίημα για τον Άγιο και Μέγα με το απανταχού στον ελληνισμό αγαπημένο (απο κοινού με το άλλο, το της Ελληνίδας μητέρας του) όνομα!

 

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Σβηστά καντήλια η εκκλησιά, κλειστό το άγιο βήμα

Μες στο θαμπό το ανάμερο  το τυλιγμένο βράδυ,

Μ’ αντάρα και ψιλόχιονο  που σκέπασαν το μνήμα,

Πριν καταπιεί η άβυσσος τα πάντα στο σκοτάδι...

 

Το λάδι μες τα μπούκαλα σκληρό και παγωμένο,

Με νεκρική μια σιωπή το θυμιατό αγναντεύει.

Κρατάω κερί πονετικά, τί τάχα περιμένω!

Βοριά το σκληρό θρόισμα πανί ψηλά χαιδεύει...

 

Κοιτάω το τέμπλο! Του Κυρίου η εικόνα με βλογάει

Νιώθω μια αγκάλη σπλαχνική η Μάνα η Παναγία.

Με ταπεινή άλλη ματιά Πρόδρομος με κοιτάει,

Ο Κωνσταντίνος, ο Σταυρός, η Ελένη η Αγία.

 

Και σ’ ένα μυστικό ουρανό διαβαίνει η ψυχή μου

Τ’ αθάνατο, που ιερουργεί, που δέ γνωρίζει πόνο.

Αθάνατη και η στιγμή που μένει πια μαζί μου

Φεύγει! Μ’αφήνει στη σιωπή στο χιονοβόρι μόνο!

 

(Β. Α, ; )   Βλ. Πηγή